W Europie do instalacji klimatyzacji największą popularność zdobył czynnik R 410A. Jest to mieszanina alotropowa trzech składników. Oznacza to, że przy stałym ciśnieniu każdy ze składników odparowuje w innej temperaturze. Podobnie ma się rzecz ze skraplaniem. Daje to efekt przesunięcia temperaturowego, które można wykorzystać do zwiększenia skuteczności wymiany ciepła przy projektowaniu przeciwprądowych wymienników ciepła. W praktyce jednak zaobserwowano zmniejszenie współczynnika wymiany ciepła z powodu zwiększenia oporów przenoszenia masy podczas tworzenia się pęcherzyków gazu na ścianie wymiennika. Ponadto, w przypadku rozszczelnienia obiegu chłodniczego, składniki ulatniają się nierównomiernie i nie wiadomo jaka mieszanina pozostała. Nie pozostaje wtedy nic innego jak ściągnąć pozostały czynnik i układ napełnić od nowa, co jest kosztowne ze względu na cenę czynnika i czas pracy. Drugi czynnik dla klimatyzacji to R 134a, czynnik jednorodny czyli azeotropowy. Wolny jest od