W Europie do instalacji klimatyzacji największą popularność zdobył czynnik R 410A. Jest to mieszanina alotropowa trzech składników. Oznacza to, że przy stałym ciśnieniu każdy ze składników odparowuje w innej temperaturze. Podobnie ma się rzecz ze skraplaniem. Daje to efekt przesunięcia temperaturowego, które można wykorzystać do zwiększenia skuteczności wymiany ciepła przy projektowaniu przeciwprądowych wymienników ciepła. W praktyce jednak zaobserwowano zmniejszenie współczynnika wymiany ciepła z powodu zwiększenia oporów przenoszenia masy podczas tworzenia się pęcherzyków gazu na ścianie wymiennika. Ponadto, w przypadku rozszczelnienia obiegu chłodniczego, składniki ulatniają się nierównomiernie i nie wiadomo jaka mieszanina pozostała. Nie pozostaje wtedy nic innego jak ściągnąć pozostały czynnik i układ napełnić od nowa, co jest kosztowne ze względu na cenę czynnika i czas pracy.
Drugi czynnik dla klimatyzacji to R 134a, czynnik jednorodny czyli azeotropowy. Wolny jest od wad R 407C, a więc wydawałoby się, że jest idealny. Niestety, jego ciśnienia pracy są dużo niższe niż R 22. Obiegi chłodnicze zawierające ten czynnik muszą posiadać dużo większe średnice rur, co praktycznie eliminuje je z zastosowań w instalacjach domowych. Okazał się on natomiast znakomitym zastępstwem dla R 12 w osuszaczach, lodówkach czy w klimatyzacji samochodowej, gdzie zdarzają się bardzo wysokie temperatury skraplania.
I wreszcie trzeci czynnik R 410A. Nowy czynnik, który wszedł do użytku niedawno, jest mieszaniną niemal azeotropową dwóch składników o bardzo wysokim współczynniku wymiany ciepła. Oba składniki odparowują w podobnej temperaturze. Ale R 410A pracuje przy dużo wyższych ciśnieniach. Tabela 1 przedstawia niektóre parametry poszczególnych czynników.
Realizując swoją strategię innowacyjności, przeprowadziła we współpracy z Politechniką w Bari i Uniwersytetem w Lecce badania teoretyczne i praktyczne obiegów chłodniczych wykorzystujących różne czynniki chłodnicze.
Porównania dokonano badając obieg chłodniczy o wydajności chłodniczej 12 kW. Sprawność obiegu można obliczyć porównując różnice entalpii, tj. ilość ciepła odebraną z dolnego źródła do energii zużytej przez sprężarkę. W ten sposób otrzymamy tzw. COP sprężarki (Coefficient of Performance)
Drugi czynnik dla klimatyzacji to R 134a, czynnik jednorodny czyli azeotropowy. Wolny jest od wad R 407C, a więc wydawałoby się, że jest idealny. Niestety, jego ciśnienia pracy są dużo niższe niż R 22. Obiegi chłodnicze zawierające ten czynnik muszą posiadać dużo większe średnice rur, co praktycznie eliminuje je z zastosowań w instalacjach domowych. Okazał się on natomiast znakomitym zastępstwem dla R 12 w osuszaczach, lodówkach czy w klimatyzacji samochodowej, gdzie zdarzają się bardzo wysokie temperatury skraplania.
I wreszcie trzeci czynnik R 410A. Nowy czynnik, który wszedł do użytku niedawno, jest mieszaniną niemal azeotropową dwóch składników o bardzo wysokim współczynniku wymiany ciepła. Oba składniki odparowują w podobnej temperaturze. Ale R 410A pracuje przy dużo wyższych ciśnieniach. Tabela 1 przedstawia niektóre parametry poszczególnych czynników.
Realizując swoją strategię innowacyjności, przeprowadziła we współpracy z Politechniką w Bari i Uniwersytetem w Lecce badania teoretyczne i praktyczne obiegów chłodniczych wykorzystujących różne czynniki chłodnicze.
Porównania dokonano badając obieg chłodniczy o wydajności chłodniczej 12 kW. Sprawność obiegu można obliczyć porównując różnice entalpii, tj. ilość ciepła odebraną z dolnego źródła do energii zużytej przez sprężarkę. W ten sposób otrzymamy tzw. COP sprężarki (Coefficient of Performance)
Komentarze
Prześlij komentarz